πίσω
COPYRIGHT © by Michaelidou Maria
Dr. Μαρία Μιχαηλίδου
ΜΕΛΑΝΙΑΣΜΑ ΔΑΚΤΥΛΩΝ
Με τη πτώση της θερμοκρασίας στο χειμώνα, είναι φυσιολογικό να αισθανόμαστε κρύο που κάποτε προκαλεί πόνο και μελάνιασμα στα χέρια στα πόδια, στο πρόσωπο, στα χείλη, στη μύτη και στα αυτιά.
Σε μερικούς ανθρώπους ακόμη και όταν πέσει λίγο η θερμοκρασία, τα δάκτυλα των χεριών και των ποδιών τους αλλάζουν χρώμα, μελανιάζουν, γίνονται μπλε ή άσπρα. Ακόμη και με μικρή πτώση θερμοκρασίας ή σε κατάσταση στρες, τα δάκτυλα των χεριών και των ποδιών τους έχουν μυρμηγκιάσματα, μουδιάζουν ή πονούν. Οι άνθρωποι αυτοί πιθανόν να παρουσιάζουν το σύνδρομο Raynaud.
Το σύνδρομο Raynaud είναι διαταραχή που επηρεάζει τα αιμοφόρα αγγεία. Υπολογίζεται ότι παρουσιάζεται σε 3% έως 5% του πληθυσμού. Είναι συχνότερο στις γυναίκες. Μπορεί να εκδηλωθεί για πρώτη φορά σε οποιαδήποτε ηλικία αλλά συνήθως εκδηλώνεται για πρώτη φορά στην εφηβική ηλικία ή αργότερα.
Στους ανθρώπους με το σύνδρομο Raynaud, τα αιμοφόρα αγγεία παρουσιάζουν μια ακραία αντίδραση στο κρύο και στο στρες. Η κανονική αντίδραση του σώματος στο παρατεταμένο κρύο, είναι η συστολή των αιμοφόρων αγγείων για να μειώνεται η ροή του αίματος προς τα δάκτυλα των χεριών και των ποδιών και άλλων άκρων του σώματος.
Η κανονική αυτή αντίδραση του οργανισμού βοηθά στη μείωση της απώλειας θερμότητας από τα άκρα. Η συστολή των μικρών αρτηριών μειώνει τη ροή του αίματος προς τα άκρα και διατηρεί έτσι αποτελεσματικότερα την κανονική θερμοκρασία του αίματος για τον εγκέφαλο και άλλα ζωτικά όργανα.
Με ανάλογο τρόπο λειτουργεί και το στρες. Απελευθερώνει ορμόνες οι οποίες ευνοούν μεγαλύτερη ροή του αίματος προς τον εγκέφαλο και την καρδία ενώ μειώνεται η ροή προς τα άκρα.
Στους ανθρώπους με σύνδρομο Raynaud οι αντιδράσεις στο κρύο και στο στρες είναι πολύ πιο γρήγορες και σοβαρές. Ακόμη και όταν παίρνουν κάτι από το ψυγείο ή όταν κάθονται σε δωμάτιο με κρύο κλιματισμό μπορεί να παρουσιάσουν κρίση του συνδρόμου με προβλήματα στα δάκτυλα των χεριών ή των ποδιών που δυνατό να διαρκέσουν από λιγότερο από ένα λεπτό έως μερικές ώρες.
Το δέρμα γίνεται άσπρο και μετά μελανιάζει στο σύνδρομο Raynaud διότι η στένωση της συστολής των αιμοφόρων αγγείων προκαλεί μια παροδική ισχαιμία. Το μυρμήγκιασμα και το μούδιασμα ή ο πόνος φεύγουν όταν η ροή του αίματος αποκαθίσταται.
Περιγράφονται σοβαρές αλλά σπάνιες περιπτώσεις του συνδρόμου Raynaud στις οποίες τα παρατεταμένα ή επαναλαμβανόμενα επεισόδια συστολής των αρτηριών προκαλούν πληγές ή νεκρώσεις του δέρματος με κίνδυνο γάγγραινας.
Οι αιτίες που προκαλούν το σύνδρομο, δεν είναι γνωστές. Ωστόσο υπάρχουν περιπτώσεις που το πρόβλημα παρουσιάζεται ως αποτέλεσμα μιας άλλης πάθησης.
Στις περιπτώσεις που το σύνδρομο Raynaud δεν σχετίζεται με οποιαδήποτε άλλη πάθηση αλλά είναι ιδιοπαθές που αποκαλείται επίσης ασθένεια Raynaud, η αντιμετώπιση είναι εύκολη και δεν επηρεάζει σημαντικά τον ασθενή. Το ζέσταμα των χεριών και των ποδιών, τα γάντια και οι ζεστές κάλτσες βοηθούν στην απάμβλυνση της διαταραχής.
Στο δευτεροπαθές σύνδρομο Raynaud η κατάσταση είναι πιο πολύπλοκη. Υπάρχουν διάφορες ασθένειες που μπορούν να το έχουν ως ένα από τα σημεία τους. Συνήθως η σκληροδερμία ή ο ερυθηματώδης λύκος έχουν στην κλινική τους εικόνα το σύνδρομο. Στις περιπτώσεις αυτές, η θεραπεία για τη βασική νόσο εξουδετερώνει και τα προβλήματα λόγω συνδρόμου Raynaud.
Υπάρχουν επίσης ορισμένα φάρμακα που προκαλούν σύνδρομο Raynaud. Σε αυτά περιλαμβάνονται φάρμακα για τη θεραπεία της ψηλής πίεσης (αντιυπερτασικά) και της ημικρανίας.
Τα άτομα που παρουσιάζουν το σύνδρομο Raynaud είναι καλό να θυμούνται τις ακόλουθες εισηγήσεις που συμβάλλουν στην απάμβλυνση του προβλήματος:
- Διατηρείτε τα άκρα σας ζεστά. Να βάζετε καπέλο, γάντια, σάρπα και παλτό όταν κάνει κρύο. Βάζετε τα χέρια σας σε χλιαρό ή ζεστό νερό όταν εμφανίζονται τα πρώτα σημεία ενός επεισοδίου του συνδρόμου
- Μην καπνίζετε. Η νικοτίνη προκαλεί μείωση της θερμοκρασίας του δέρματος. Το γεγονός αυτό μπορεί να πυροδοτεί την έναρξη επεισοδίου του συνδρόμου
- Αποφεύγετε ορισμένα φάρμακα. Φάρμακα που σχετίζονται με πρόκληση επεισοδίου συνδρόμου Raynaud είναι οι βήτα αναστολείς (αντιυπερτασικά), φάρμακα που χρησιμοποιούνται για το κοινό κρυολόγημα ή τον πονοκέφαλο ιδιαίτερα για την ημικρανία
- Ελέγχετε το στρες σας. Η ορθή διαχείριση του στρες και η αποφυγή στρεσσογόνων καταστάσεων προφυλάσσει από νέα επεισόδια του συνδρόμου. Οι τεχνικές χαλάρωσης βοηθούν
- Να ασκείστε τακτικά. Η τακτική σωματική άσκηση που πρέπει να γίνεται σύμφωνα με τις συμβουλές του γιατρού βελτιώνει την κυκλοφορία του αίματος και έτσι συμβάλλει στην αντιμετώπιση του συνδρόμου Raynaud
Πόνος στον ώμο
Ο πόνος στον ώμο (ωμαλγία) είναι συχνό σύμπτωμα στην καθημέρα ρευματολογική πράξη. Τα αίτιά του είναι πολυάριθμα. Η διάγνωσή τους γίνεται κυρίως με την σωστή κλινική εξέταση και με την βοήθεια των απεικονιστικών μεθόδων.Η θεραπεία τους εξαρτάται από το γενεσιουργό αίτιο.
Αίτια χρόνιου πόνου στον ώμο
Σύνδρομο προστριβής
Παγωμένος ώμος
Τενοντίτιδα δικεφάλου βραχιονίου
Κάκωση επιχείλιου χόνδρου
Οστεοαρθρίτιδα γληνοβραχιόνιας ή ακρωμιοκλειδικής άρθρωσης
Οστεόλυση περιφερικού άκρου κλείδας (σπάνια)
Ασβεστοποιός τενοντίτιδα
Θυλακίτιδες
Σύνδρομο προστριβής
Το στροφικό πέταλο του ώμου καταλαμβάνει το διάστημα μεταξύ του κορακοακρωμιακού τόξου και του βραχιονίου. Κατά την απαγωγή του άνω άκρου, οι τένοντες του στροφικού πετάλου μπορεί να προσκρούσουν πάνω στους οστικούς σχηματισμούς του κορακοακρωμιακού τόξου και του βραχιονίου. Το σύνδρομο προστριβής χαρακτηρίζεται από μία σειρά παθολογικών αλλοιώσεων του τένοντα του υπερακανθίου:
Στάδιο Ι: Αιμορραγία και οίδημα
Στάδιο ΙΙ: Τενοντίτιδα και ίνωση
Στάδιο ΙΙΙ: Εκφύλιση του στροφικού πετάλου και του δικεφάλου βραχιονίου, οστικές αλλοιώσεις και ρήξη του τένοντα.
Ο πόνος ο σχετιζόμενος με την προστριβή παρατηρείται συνήθως στην πρόσθια -
Παγωμένος ώμος≫(frozen shoulder)
Η συμφυτική θυλακίτιδα (ή ≪παγωμένος ώμος≫) είναι αποτέλεσμα πάχυνσης και σύγκαμψης της κάψας της γληνοβραχιόνιας άρθρωσης και προκαλεί περιορισμό ή κατάργηση της κινητικότητας του ώμου και πόνο. Εκδηλώνεται κλασικά με βραδείας έναρξης πόνο στον ώμο, χωρίς καμμία ακτινολογική ανωμαλία. Η ενόχληση εντοπίζεται συνήθως κοντά στην κατάφυση του δελτοειδούς. Ο ασθενής δεν μπορεί να κοιμηθεί στην πάσχουσα πλευρά και η ανύψωση και η εξωτερική στροφή του ώμου περιορίζονται.
Ο παγωμένος ώμος είναι συνήθως αποτέλεσμα ακινητοποίησης μετά από κάκωση του ώμου. Πιθανολογούνται και αυτοάνοσα αίτια (4,5). Συχνά συνυπάρχει ρήξη του στροφικού πετάλου. Η διάγνωση γίνεται συνήθως κλινικά. Οι απλές ακτινογραφίες είναι συνήθως αρνητικές, αν και μπορεί να παρατηρηθεί οστεοπενία λόγω της δυσχρησίας.
Η θεραπεία συνίσταται σε φυσιοθεραπεία, αναλγητικά -
Τενοντίτιδα δικεφάλου
Η τενοντίτιδα του δικεφάλου είναι αποτέλεσμα φλεγμονής του ελύτρου της μακράς κεφαλής του δικεφάλου βραχιονίου μυός. Συνήθως εκδηλώνεται με πόνο και ευαισθησία στην περιοχή της αύλακας του δικεφάλου και συχνά συνδυάζεται με σύνδρομο προστριβής ή ρήξη του στροφικού πετάλου. Η θεραπεία είναι συνήθως συντηρητική: ανάπαυση, ψυχρά επιθέματα, ΜΣΑΦ και τοπικές ενέσεις κορτικοειδών. Εάν η συντηρητική θεραπεία αποτύχει, μπορεί να γίνει τενοντομετάθεση.
Αρθρίτιδα γληνοβραχιόνιας άρθρωσης
Η αρθρίτιδα της γληνοβραχιόνιας άρθρωσης γενικά προκαλεί πόνο με τις δραστηριότητες, κατάργηση των παθητικών κινήσεων και δυσκαμψία. Αίτια αρθρίτιδας περιλαμβάνουν προηγηθείσα κάκωση, ρευματοειδή αρθρίτιδα, ρήξη του στροφικού πετάλου και νόσο Lyme. Προσβολή πολλαπλών αρθρώσεων είναι ενδεικτική ΡΑ. Η απλή ακτινογραφία του ώμου συνήθως δείχνει εκφυλιστικές αλλοιώσεις και κατάργηση του μεσάρθριου διαστήματος. Η θεραπεία είναι συντηρητική αρχικά με τοπικά ψυχρά επιθέματα, ΜΣΑΦ, ασκήσεις αύξησης εύρους κίνησης και ενδαρθρικές εγχύσεις κορτικοειδών.
Ασβεστοποιός τενοντίτιδα
Μπορεί να είναι ασυμπτωματική ή να ανακαλυφθεί σε τυχαία απλή ακτινογραφία. Εάν είναι συμπτωματική, παρουσιάζεται με τους εξής 3 τρόπους:
Χρόνιος, σχετικά ήπιος πόνος με υποτροπιάζουσες εξάρσεις, παρόμοιος με τον πόνο
του συνδρόμου προστριβής (φάση σχηματισμού)
Μηχανικά συμπτώματα, όταν η εναπόθεση είναι μεγάλη και μπλοκάρει την ανύψωση του ώμου
Εντονος, οξύς πόνος (φάση απορρόφησης)
Ο πόνος συνήθως ακτινοβολεί από τον ώμο στην κατάφυση του δελτοειδούς και, λιγότερο συχνά, στον αυχένα. Συχνά επιδεινώνεται με την ανύψωση του άνω άκρου πάνω από το επίπεδο του ώμου ή όταν ο ασθενής ξαπλώνει πάνω στον ώμο. Ο πόνος μπορεί να ξυπνάει τον ασθενή. Αλλα συμπτώματα είναι δυσκαμψία, ≪πιάσιμο≫ήαδυναμία του ώμου.
Σε ασθενείς με υποξέα ή χρόνια συμπτώματα η κλινική εξέταση μπορεί να δείξει κατάργηση
των κινήσεων του ώμου, επώδυνο τόξο από 70-
ΘΕΡΑΠΕΙΑ:
Παρακέντηση, αναρρόφηση και παροχέτευση της ασβέστωσης, στην οξεία φάση (απορρόφησης)
ECSW (extracorporeal shock wave), στη χρόνια φάση (φάση σχηματισμού ή ανάπαυσης)
Αναλγητικά
ΜΣΑΦ
Ιοντοφόρηση. Εχει καλύτερο αποτέλεσμα εάν συνδυασθεί με υπέρηχα.
Ασκήσεις, για την διατήρηση του εύρους κίνησης
Ηλεκτροαναλγησία, παγοθεραπεία, θερμοθεραπεία.
Υπέρηχα
Διάσπαση και αναρρόφηση της εναπόθεσης με πολλαπλούς τοπικούς βελονισμούς, με/ή χωρίς τοπικό αναισθητικό και κορτικοειδές
Οστεόλυση περιφερικού άκρου κλείδας
Η ατραυματική οστεόλυση του περιφερικού άκρου της κλείδας είναι ασυνήθιστη, παρατηρούμενη συχνότερα σε αρσιβαρίστες. Αν και η αιτιολογία της είναι ασαφής, η κατάσταση αυτή αρχίζει συνήθως με κάταγμα κόπωσης του περιφερικού άκρου της κλείδας, το οποίο οδηγεί σε τοπική οστική απορρόφηση και κυστικές και διαβρωτικές αλλοιώσεις. Λόγω του συνεχούς stress που δέχεται η άρθρωση, η οστική αναδόμηση δεν ολοκληρώνεται.
Οι ασθενείς τυπικά έχουν βύθιο πόνο στην ακρωμιοκλειδική άρθρωση, ο οποίος συχνά επιδεινώνεται στην αρχή των ασκήσεων. ‘Ολες οι κινήσεις που απαιτούν απαγωγή του άνω άκρου πάνω από 90ο είναι επώδυνες.
Η απλή ακτινογραφία της γληνοβραχιόνιας άρθρωσης και την κλείδας συνήθως επιβεβαιώνει την διάγνωση, δείχνοντας οστεοπενία και ακτινοδιαύγαση του περιφερικού άκρου της κλείδας.
Η θεραπεία συνίσταται σε αποφυγή των δραστηριοτήτων που καταπονούν την πάσχουσα περιοχή του ώμου. Μπορεί ακόμα να γίνει εκτομή του περιφερικού άκρου της κλείδας, εάν το απαιτούν οι λειτουργικές ανάγκες και τα συμπτώματα του ασθενούς.
Ένας στους πέντε ανθρώπους ταλαιπωρούνται στις μέρες μας από πόνο στο ένα ή και στα δύο γόνατα. Οι αιτίες είναι πολλές και γι’ αυτό κρίνεται αναγκαία η ακριβής διάγνωση ώστε να δοθεί η κατάλληλη θεραπεία.
Κάποιες κοινές αιτίες για πόνο στα γόνατα είναι οι αρθρίτιδες, αλλά και τραυματισμοί που συνήθως συμβαίνουν κατά τη διάρκεια αθλητικών δραστηριοτήτων και μπορεί να προκαλέσουν μεταξύ άλλων και αστάθεια, όπως κακώσεις των συνδέσμων προσθίου και οπισθίου χιαστού, έσω και έξω πλαγίου, τραυματισμοί χόνδρου και μηνίσκων, τενοντίτιδα επιγονατιδικού, εξάρθρωση επιγονατίδας, κύστη Baker, θυλακίτιδα, σύνδρομο Plica.
Σε οποιαδήποτε από τις παραπάνω περιπτώσεις, και ενώ ο πόνος επιμένει, ο γιατρός
προτείνει τη φυσικοθεραπεία. Ο ασθενής ακολουθεί ένα φυσικοθεραπευτικό πρόγραμμα
από συνεχόμενες συνεδρίες που βοηθούν στην ανακούφιση απ’ τον πόνο, στην ανάκτηση
της πλήρους κίνησης της άρθρωσης, στην αποκατάσταση της δύναμης και στην επαναφορά
στις καθημερινές κινήσεις και δραστηριότητες. Οι φυσικοθεραπείες ολοκληρώνονται με
μία σειρά εποπτευόμενων ασκήσεων. Ας δούμε όμως τι συμβαίνει πριν φτάσουμε στη φυσικοθεραπεία
και κάποιες απορίες που μας δημιουργούνται όταν νιώθουμε πόνο-
Πότε θα πρέπει να ανησυχήσω σχετικά με τον πόνο στο γόνατο;
Εάν δεν είστε σίγουροι για την αιτία των συμπτωμάτων σας, ή αν δεν γνωρίζετε συγκεκριμένες συστάσεις θεραπείας για την κατάστασή σας, θα πρέπει να αναζητήσετε ιατρική βοήθεια. Η θεραπεία του πόνου στο γόνατο πρέπει να απευθύνεται στην συγκεκριμένη αιτία του προβλήματός σας. Μερικά σημάδια που θα πρέπει να εξεταστούν περιλαμβάνουν:
· Αδυναμία στο να περπατήσετε άνετα στην πάσχουσα πλευρά.
· Τραυματισμός που προκαλεί δυσμορφία γύρω από την άρθρωση.
· Πόνος που εμφανίζεται τη νύχτα ή κατά την ανάπαυση.
· Πόνος που επιμένει πέρα από μερικές ημέρες.
· Κλείδωμα (αδυναμία να λυγίσει) στο γόνατο.
· Διόγκωση της άρθρωσης ή της γύρω περιοχής.
· Σημάδια μιας λοίμωξης, όπως πυρετός, ερυθρότητα, θερμότητα.
· Οποιοδήποτε άλλο ασυνήθιστο σύμπτωμα.
Τι πρέπει να κάνω για να θεραπευτώ;
Η θεραπεία του πόνου του γόνατος εξαρτάται εξ ολοκλήρου από την αιτία του προβλήματος. Ως εκ τούτου, είναι υψίστης σημασίας να καταλαβαίνετε την αιτία των συμπτωμάτων σας πριν από την έναρξη ενός προγράμματος θεραπείας. Μερικές κοινές θεραπείες για τον πόνο στο γόνατο που αναφέρονται παρακάτω μπορεί να μην είναι . κατάλληλες για όλες τις συνθήκες, αλλά μπορεί να είναι χρήσιμες για την κατάστασή σας.
-
-
-
-
Πολλές φορές το πρωινό ξύπνημα ακολουθείται από πόνο στις αρθρώσεις των δακτύλων των χεριών που συνοδεύεται από οίδημα. Η εμφάνισή αυτών σε γυναίκες εμμηνοπαυσιακής ηλικίας είναι συχνή, αλλά μπορεί να συμβούν σε οποιαδήποτε ηλικία. Τα συμπτώματα αυτά, όταν επιμένουν, μπορεί να κρύβουν μια εικόνα ρευματοειδούς αρθρίτιδας. Η ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι μια αυτοάνοση νόσος, και διαφέρει από την οστεοαρθρίτιδα που οφείλεται σε φθορά και εκφύλιση των αρθρώσεων λόγω κυρίως της ηλικίας. Μπορεί να προσβάλει πολλές αρθρώσεις (π.χ. με συμμετρική εντόπιση στις αρθρώσεις), καθώς να έχει και συμπτώματα σε άλλα όργανα, πέραν των οστών. Η πρωινή δυσκαμψία μπορεί να διαρκέσει πάνω από 30 λεπτά και να μην υποχωρεί με την ξεκούραση.
Η ήπια διάταση των αρθρώσεων μπορεί να ανακουφίσει, αλλά θα πρέπει να αποφεύγεται η επίμονη διάταση των δακτύλων μέχρι να κάνουν αυτό το χαρακτηριστικό ήχο σπασίματος. Αναλγητικά και αντιφλεγμονώδη προσφέρουν μικρή και παροδική ανακούφιση, γιʼ αυτό και η επιμονή παρόμοιων συμπτωμάτων για αρκετά μεγάλο διάστημα πρέπει να διερευνηθεί από γιατρό. Η εξέταση από το γιατρό μπορεί επίσης να αποκαλύψει ότι η πρωινή δυσκαμψία και πόνος στα δάκτυλα δεν οφείλονται σε κάποιο αυτοάνοσο νόσημα, αλλά μπορεί να οφείλονται σε άλλες πιο αθώες αιτίες, όπως τενοντίτιδες ή πιέσεις νεύρων τις περιοχής
Οι αρθρώσεις είναι τα σημεία του σώματος όπου έρχονται σε επαφή δυο οστά (κόκαλα). Ορισμένες αρθρώσεις, όπως οι αρθρώσεις της σπονδυλικής στήλης, συνδέονται με δίσκους από χόνδρο και επιτρέπουν ορισμένες κινήσεις. Άλλες πάλι αρθρώσεις, όπως τα οστά του κρανίου, συνδέονται με ινώδεις ιστούς και δεν επιτρέπουν καμία κίνηση. Οι περισσότερες αρθρώσεις σχηματίζουν ένα κενό ανάμεσα στα δυο οστά που ονομάζεται αρθρική κοιλότητα. Αυτές οι διαρθρώσεις, όπως το ισχίο και ο αγκώνας, επιτρέπουν την κίνηση και παρέχουν μηχανική υποστήριξη. Κατά γενικό κανόνα, οι αρθρώσεις που προσβάλλονται από αρθρίτιδα είναι αυτές που επιτρέπουν την κίνηση.
Αν και υπάρχουν πολλοί τόποι αρθρώσεων, έχουν όλες μια ομοιότητα: οι επιφάνειες των δυο οστών, όπου έρχονται σε επαφή, είναι καλυμμένες με μια λεπτή επιφανειακή επίστρωση χόνδρου που ονομάζεται αρθρικός υμένας. Οι βαθύτερες στρώσεις χόνδρου είναι ικανές να απορροφούν κραδασμούς. Οι διαρθρώσεις κινούνται με διάφορους τρόπους. Κάποιες, όπως ο καρπός του χεριού, διαθέτουν ευρύ πεδίο κινήσεων, αλλά δεν μπορούν να κάνουν μεγάλη κίνηση προς κάθε κατεύθυνση. Οι γωνιώδεις διαρθρώσεις, όπως ο αγκώνας, επιτρέπουν μεγάλη κίνηση, αλλά σε ένα μόνο επίπεδο. Οι κοτυλιαίες διαρθρώσεις, όπως το ισχίο, διαθέτουν μεγάλο εύρος κίνησης προς αρκετές κατευθύνσεις.
Ο χόνδρος και το αρθρικό υγρό παίζουν σημαντικό ρόλο στην υγεία μιας άρθρωσης. Ο χόνδρος που προστατεύει τα άκρα των οστών πρέπει να είναι λείος, ελαστικός και σκληρός. Το υγρό παρέχει τις θρεπτικές ουσίες που χρειάζεται ο χόνδρος ώστε να ανανεώνεται και φιλτράρει τα ιζήματα που προκαλούνται καθώς τα επιφανειακά στρώματα του χόνδρου τρίβονται μεταξύ τους. Η κίνηση της άρθρωσης διαρκώς πιέζει και απελευθερώνει τον χόνδρο σαν σφουγγάρι, επιτρέποντας στα θρεπτικά συστατικά να φτάσουν στα βαθύτερα στρώματα του χόνδρου και στα άχρηστα υπολείμματα να απομακρυνθούν.
Ποια είναι τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της αρθρίτιδας;
Η αρθρίτιδα έχει δύο χαρακτηριστικά γνωρίσματα – τον πόνο στις αρθρώσεις και τη φλεγμονή. Χαρακτηριστικό σημάδι της αρθρίτιδας είναι η φλεγμονή της άρθρωσης, που καταλήγει σε ευαισθησία και διόγκωση. Οι άνθρωποι που υποφέρουν από αρθρίτιδα παραπονιούνται συνήθως και για δυσκαμψία των αρθρώσεων. Τα συμπτώματα διαφέρουν από άνθρωπο σε άνθρωπο, ανάλογα με τον τύπο και τη σοβαρότητα της αρθρίτιδας.
Ποια είναι τα συμπτώματα της αρθρίτιδας
Τα χαρακτηριστικά συμπτώματα της αρθρίτιδας είναι πόνος, φλεγμονή, διόγκωση και δυσκαμψία. Αυτά είναι τα συμπτώματα που αναζητούν οι γιατροί όταν προσπαθούν να κάνουν διάγνωση. Ορισμένες φορές, τα συμπτώματα αυτά συνοδεύονται από άλλα γνωρίσματα, όπως απώλεια της λειτουργικότητας και αίσθημα αφόρητης κόπωσης ή γενικά συμπτώματα που επηρεάζουν συνολικά το σώμα.
Ο πόνος σε μια άρθρωση μπορεί να είναι ήπιος, μέτριος ή σοβαρός και είναι συνήθως χρόνιος (μεγάλης διάρκειας). Ο πόνος της άρθρωσης είναι σύμπτωμα όλων των τύπων αρθρίτιδας. Η φλεγμονή είναι σύμπτωμα διαφόρων τύπων φλεγμονώδους αρθρίτιδας, καθώς και πολλών περιπτώσεων οστεοαρθρίτιδας. Η πρωινή δυσκαμψία που διαρκεί περισσότερο από μία ώρα υποδεικνύει κάποια μορφή αρθρίτιδας. Η δυσκαμψία έπειτα από άσκηση ή αδράνεια υποδεικνύει συνήθως οστεοαρθρίτιδα.
Ο πόνος της αρθρίτιδας είναι ίδιος σε όλους;
Όχι, η αίσθηση του πόνου στην αρθρίτιδα είναι υποκειμενική. Οι πάσχοντες νιώθουν τον πόνο με διαφορετικό τρόπο. Ο πόνος μπορεί να είναι χρόνιος, που σημαίνει πως είναι αισθητός τον περισσότερο καιρό και διαρκεί για μεγάλες περιόδους. Οι άνθρωποι που υποφέρουν από μακροχρόνιο πόνο επιβαρύνονται και με άλλες επιπτώσεις, όπως η κατάθλιψη.
Η φύση του πόνου βοηθά στη διάγνωση του τύπου της αρθρίτιδας;
Συνήθως όχι. Οι φλεγμονώδεις αρθρώσεις προκαλούν πόνο και όταν βρίσκονται σε ακινησία και όταν κινούνται. Ο πόνος της αρθρίτιδας σχετίζεται κανονικά με την ευαισθησία των αρθρώσεων: όταν πιέζουμε μια άρθρωση, πονάει. Όσο πιο ενεργή είναι η αρθρίτιδα, τόσο πιο ευαίσθητες θα είναι οι αρθρώσεις.
Γιατί η αρθρίτιδα μας κάνει να αισθανόμαστε τόσο κουρασμένοι;
Χαρακτηριστικό γνώρισμα της αρθρίτιδας είναι η αίσθηση μεγάλης κούρασης. Σχετίζεται στενά με τον πόνο και την έλλειψη καλής διάθεσης ή ακόμη και με την κατάθλιψη, που είναι σύνηθες φαινόμενο στην αρθρίτιδα. Η κούραση οφείλεται στο λίγο ύπνο, τους αδύναμους μυς και τη συνολική επίδραση της πάθησης στο σώμα και το μυαλό.
Πώς θα επηρεάσει η αρθρίτιδα τον τρόπο που αντιλαμβάνομαι τον εαυτό μου;
Ένα σύνθετο ζήτημα είναι ο τρόπος με τον οποίο η αρθρίτιδα μπορεί να αλλάξει την εμφάνιση μας και το πώς βλέπουμε τον εαυτό μας. Μακροπρόθεσμα, η αρθρίτιδα επηρεάζει τόσο την εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας όσο και την πραγματική μας εμφάνιση. Οι αλλαγές αυτές περισσότερο επηρεάζουν την ποιότητα ζωής ενός ανθρώπου παρά προκαλούν κάποια εμφανή αναπηρία.
Τι είναι η φλεγμονή;
Όταν το ανοσοποιητικό σύστημα αντιμετωπίζει κάποια λοίμωξη, η πρώτη αντίδραση είναι η φλεγμονή. Τα σιτευτικά κύτταρα απελευθερώνουν ισταμίνη, αυξάνοντας τη ροή του αίματος και προκαλώντας ερυθρότητα και αίσθηση θερμότητας. Τα αιμοφόρα αγγεία πάνω από την άρθρωση διαστέλλονται, ενώ αυτά που βρίσκονται από κάτω συστέλλονται και η άρθρωση διογκώνεται. Λευκά αιμοσφαίρια συσσωρεύονται στην περιοχή και απελευθερώνουν ποικιλία ενεργών ουσιών. Ο συνδυασμός της διόγκωσης του ιστού και των ουσιών που απελευθερώνουν τα λευκοκύτταρα διεγείρει τις νευρικές απολήξεις και προκαλεί πόνο.
Ποιες αρθρώσεις προσβάλλονται;
Οι περισσότερες μορφές αρθρίτιδας προσβάλλουν τις μικρές αρθρώσεις στα χέρια και τα πόδια και τις μεγάλες αρθρώσεις στα γόνατα και τα ισχία. Όταν οι αρθρώσεις πονούν, έχουν διογκωθεί και είναι δύσκαμπτες, δεν λειτουργούν σωστά. Μια φλεγμονή που επιμένει μπορεί να προκαλέσει βλάβη στην άρθρωση. Τελικά, η βλάβη γίνεται μη αναστρέψιμη και οι αρθρώσεις αλλάζουν μορφή. Τα πρώιμα στάδια αυτής της κατάστασης διαφέρουν, αλλά το τελικό αποτέλεσμα της βλάβης είναι η οστεοαρθρίτιδα και η απώλεια της λειτουργίας της άρθρωσης.